Nagdan-ag ingon sa mga suga sa kalibutan

Nagdan-ag ingon sa mga suga sa kalibutan

Ang mga sakop sa Iglesia Ni Cristo nagdan-ag ingon sa mga suga sa kalibutan pinaagi sa pagtuman kung unsa ang gilauman sa Ginoong Dios kanila

Por ROMMEL V. SAN PEDRO

(Gihubad sa pinulungan nga Cebuano ni: KENNETH A. OUANO)

ANG PAGPASAKOP SA IGLESIA NI CRISTO (Church Of Christ) maoy labing mahinungdanon. Sama sa pahayag sa Ginoong Jesucristo, “… bisa’g kinsa nga musulod sa panon pinaagi kanako mamaluwas” (Juan 10:9 Revised English Bible, gihubad sa Cebuano). Ang toril o panon mao ang Iglesia Ni Cristo (Buhat 20:28 Lamsa Translation). Busa, ang Manluluwas mismo mao ang nagsugo sa mga tawo nga magpasakop sa Iglesia aron sila maluwas sa paghukom sa Dios (Roma 8:1; I Cor. 5:12–13).

Tungod ning dako kaayong kamahinungdanon sa Iglesia Ni Cristo, ang iyang mga sakop, sugyot sa gugma ug pagtagad, gipamahin ang ilang pagtoo sa dili mga sakop aron sila magpasakop usab sa Iglesia. Gibuhat nila kining maong katungdanan pinaagi sa makugihong pagpanapit sa ilang mga minahal, kahigalaan, ug mga kaila sa mga pagtoon sa Biblia; pagpanghatag kanila og mga kopya sa Pasugo: God’s Message magazine ug mga pulyeto; pagdasig kanila sa pagtan-aw ug pagpamati sa mga tulumanon sa Iglesia alang sa relihiyon sa telebisyon ug radyo, ug pag-adto sa mga opisyal nga social media accounts ug websites sa Iglesia—iglesianicristo.net, incmedia.org, ug pasugo.com.ph. Padayon nila kining gibuhat bisan niadtong panahon sa pandemya nga kanus-a ang kadaghanan nila nagpuyo lamang sa balay. Sa maong paagi, gituman nila ang ilang tinguha isip matuod nga mga Cristianos—aron magsilbe nga mga suga sa kalibutan (Mat. 5:14). Kini sumula sa pagbuot sa Dios nga ang tanang tawo makadangat sa pag-ila sa kamatuoran aron maluwas sa adlaw sa Paghukom (I Tim. 2:3–4).

Uban sa pagbaton og bahin sa mga buluhaton nga pagpakaylap, ang mga sakop sa Iglesia Ni Cristo tinuod nga nagahayag ingon sa mga suga sa kalibutan sa paagi sa ilang pagkinabuhi. Ang Ginoong Dios naglaum nga walay ikasaway ug walay mansa ang ilang pagtuman sa Iyang mga pulong o pagtulon-ang gitudlo ngadto nila. Sa gipahayag ni Apostol Pablo, “nga kamo mawalay ikasaway ug walay ikadaut, mga anak sa Dios nga walay sayup sa taliwala sa baliko ug dautang kaliwatan, uban kanila kamo modan-ag nga mga suga sa kalibutan, nga lig-ong manghawid sa pulong sa kinabuhi, aron ako adunay kalipay sa adlaw ni Cristo nga wala ako midagan nga kawang o naghago nga walay kapuslanan” (Fil. 2:15–16 NKJV, gihubad sa Cebuano).

Busa, ang matuod nga mga sakop sa Iglesia Ni Cristo dili moapil sa mga buhat nga supak sa mga pagtulun-an sa Dios bisan pa og ang maong mga buhat mao nay nahimong gawi alang sa mga tawo sa kalibutan. Dili nila tugutan ang ilang kaugalingon nga madala pinaagi sa pakigsuod ngadto sa pagbuhat sa mga makasasalang butang, sama sa pag-inom o abusar sa droga, pakighilawas gawas sa kaminyuon, panagpuyo nga dili pa kasal, pakighilawas sa magsama og kinaiyahan, malimbungon nga paagi sa pagkinabuhi, pagsugal uban sa daghan pang susamang buhat tungod kay lig-on silang nagtuo nga maghatag kini og kadaut sa ilang paglaum ug katungod sa pagbaton sa kaluwasan (I  Cor. 6:9–10).

Imbis nga mouyon sa gawi ning kalibutana nga gingitngitan sa mga makasasala nga mga buhat, ang mga sakop sa Iglesia Ni Cristo nagsunod sa gitudlo sa Ginoong Jesuscristo, “Iiwag ninyo ang inyong suga sa mga katawhan, aron makita nila ang inyong maayong mga buhat ug mahimaya ang inyong Amahan sa langit” (Mat 5:16 NKJV, gihubad sa Cebuano). Ang maayo nga gihisgutan mao ang balaod o sugo sa Ginoong Dios nga nakasulat sa Biblia (Roma 7:12).

Daw unsa ka dakong  dedikasyon sa pagtuman sa Iyang mga balaod ang gilauman sa Dios gikan sa mga matuod nga Cristianos? Nagtudlo si Apostol Pablo:

“Dili kita magakapoy sa pagbuhat og maayo. Atong madawat ang atong ganti og walay katapusang kinabuhi sa angay nga panahon. Kinahanglang dili kita moundang.” (Gal. 6:9 Easy-to-Read Version, gihubad sa Cebuano)

Dili katingad-an nga bisan unsa ang kahimtang, ang mga sakop sa Iglesia Ni Cristo kanunay tim-os sa pagtuman sa mga kasuguan sa Dios sama sa pagtambong sa mga pagsimba (Heb. 10:25), kinabubut-ong paghalad (Heb. 13:15–16), pagtabang sa mga isigkatawo sa ilang panginahanglan (Deut. 15:11), pagpamahin sa pagtoo sa mga dili pa sakop (Juan 4:28–30), ug pagpaningkamot sa pagsubay sa matarung nga paagi sa kinabuhi (Efe. 4:21–24). Nagahatag usab sila og mga pasalamat sa Dios alang sa tanang butang (I Tes. 5:18). Kini ang hinungdan, sa pagdangat sa Iglesia Ni Cristo sa kasumaran sa ika-111 ka tuig adtong Hulyo 27, 2025, ang mga sakop lukop sa kalibutan nagkahiusa sa paghalad sa kinasingkasing nga pagpasalamat ngadto sa Ginoong Dios. Dili sila magakapoy sa pagsunod sa kabalauran sa Dios, luyo sa pandemya, tungod sa pagbuhat sa ingon sila tinud-anay nga nagsilbe nga mga suga sa kalibutan.

Sama sa pamatuod sa Biblia, ang walay pagkapoy nga buhaton ang maayo sa panan-aw sa Dios dili walay ganti. Bisan og mamuhunan sila og mga sakripisyo, ang mga sakop sa Iglesia Ni Cristo dili gayud moundang sa pagtuman ning mao nilang mga tulubagon, tungod kay ang Ginoong Dios nagpiho sa Iyang saad nga, pag-abot sa gitagal nga panahon, madawat nila ang ganti sa kinabuhing dayon.

La importancia del nombre “Iglesia De Cristo”

Los apóstoles llamaron a la verdadera Iglesia, la Iglesia De Cristo:

“Por tanto, tengan cuidado de ustedes mismos, y de todo el rebaño sobre el cual los ha puesto el espíritu santo como supervisores para apacentar la iglesia de Cristo, la cual Él compró con su sangre.” (Hechos 20:28 Traducción Lamsa)

Contrario a lo que muchos piensan, el nombre, tal y como es aplicado a la Iglesia que pertenece a Cristo, es muy importante, debido a que no se nos dio o no se nos dará otro nombre en el cual podamos ser salvos (Hechos 4:8–12 La Biblia de Las Américas).

Ya que solamente en el nombre de Cristo uno puede ser salvo, el nombre de Cristo no debe ser quitado de la Iglesia que Él edificó (Mat. 16:18 LBLA). El nombre de la Iglesia debe seguir el nombre de Cristo Quien la edificó y de la cual es dueño. Es más, como la Iglesia es el cuerpo de Cristo (Col. 1:18 LBLA), el nombre de la Iglesia debe seguir el nombre de su cabeza.

Otros afirman que pueden leer en otras traducciones de la Biblia “Iglesia de Dios” tal como en las versiones La Biblia de Las Américas / Dios Habla Hoy—que es la rendición más precisa de Hechos 20:28. Tal afirmación es errónea porque en la última parte del versículo declara “la cual Él compró con su propia sangre.” La rendición “iglesia de Dios” significa que fue Dios quien murió y derramó Su sangre en la cruz. Esto contradice otros versículos de la Biblia que enseñan que Dios es inmortal (1 Tim. 1:17 LBLA), es Espíritu (Juan 4:24 LBLA); no tiene carne ni huesos (Lucas 24:36-39 LBLA), y por eso no tiene sangre. Es la sangre del Señor Jesucristo la que limpió a los miembros de la Iglesia de sus pecados (1 Ped. 1:18–19 LBLA; Apoc. 1:5 LBLA).

La importancia de la profecía

La profecía prueba que la religión o iglesia que tiene la luz es la verdadera. Cualquier religión que no tiene luz, con certeza, está en la oscuridad:

“¡A la ley y al testimonio! Si no hablan conforme a esta palabra, es porque no hay para ellos amanecer.” (Isa. 8:20 LBLA)

El testimonio al que se refiere es la profecía bíblica:

“… Pues el testimonio de Jesús es el espíritu de la profecía.” (Apoc. 19:10 LBLA)

¿Acaso hay profecías sobre el surgimiento de la Iglesia De Cristo en  Filipinas? En Juan 10:16 (Palabra De Dios Para Todos), el Señor Jesucristo profetizó que Él tiene otras ovejas. Cristo las llamó Sus otras ovejas porque en ese momento aún no pertenecían al redil o rebaño. Estas otras ovejas de Cristo vendrían del futuro:

“También tengo otras ovejas. Ellas no están en este rebaño. También debo guiarlas. Ellas oirán mi voz. En el futuro habrá un rebaño y un pastor.” (Traducción Easy-to-Read Version)

Cristo también las traerá y serán un rebaño o Iglesia De Cristo (Hechos 20:28 Lamsa).

En una profecía relacionada, se declara que las otras ovejas de Cristo emergerían del Lejano Oriente:

“Desde el lejano oriente traeré tu descendencia, y desde el lejano occidente te reuniré.” (Isa. 43:5 Traducción Moffatt)

El lugar donde surgirían las otras ovejas de Cristo en el Lejano Oriente es una nación compuesta por islas en el mar:

“Alégrense en el oriente. ¡Gloria al SEÑOR! En las islas del mar, den gloria al SEÑOR, el Dios de Israel». Desde los confines de la tierra oímos cantar: «Gloria al Justo Dios». Pero, les cuento un secreto: «No hay más que traición en el mundo; nadie obra de buena fe. Se le hace mucho daño a la gente».” (Isa. 24:15–16 Palabra de Dios para Todos)

Como cumplimiento, el lugar de donde emergerían las otras ovejas de Cristo es Filipinas, un país en el Lejano Oriente compuesto por miles de islas:

“Filipinas fue parte del primer movimiento de la colonización en el Lejano Este …” (World History, Vol. 2 pág. 445); y, “No se puede ignorar que el país que se sitúa casi en el centro geográfico del Lejano Oriente, Filipinas, es donde también está bien arraigado el Cristianismo” (Asia and the Philippines, pág. 169).

También, tal y como fue profetizado, la Iglesia del Lejano Oriente alcanzaría el Lejano Occidente. Esto acontecería cuando en el Oriente o en Filipinas la gente pueda ver las brillantes obras de Dios:

“… hasta en el lejano occidente los hombres temerán al Eterno, y en el oriente verán sus brillantes obras; porque su venganza se derrama como una corriente reprimida, llevada por un torbellino de viento.” (Isa. 59:19 Moffatt)

Cuando la misión de salvación de la Iglesia De Cristo se haya extendido por  Filipinas, ésta alcanzaría el Lejano Occidente. Esta parte de la profecía se cumplió cuando el Hermano Eraño G. Manalo lideró por primera vez un servicio de adoración en Hawai el 27 de julio de 1968. Estos son los inicios oficiales de la Iglesia De Cristo en el Lejano Oeste. Según el 1976 World Almanac (pág. 88), Hawai y California son parte de la región de Estados Unidos llamada Lejano Oeste.